Οι εντάσεις στα ζευγάρια ως μια φυσική έκφραση της αλληλεπίδρασης δύο διαφορετικών κόσμων.

Κάθε σχέση είναι ένα ταξίδι – γεμάτο όμορφες στιγμές, γέλια, αγκαλιές, αλλά και δύσκολες στιγμές, γεμάτες ένταση και παρεξηγήσεις. Οι εντάσεις δεν είναι σημάδι αποτυχίας, αλλά μια φυσική έκφραση της συνύπαρξης δύο διαφορετικών ανθρώπων. Πίσω από κάθε διαφωνία υπάρχει πάντα μια βαθύτερη ανάγκη: να ακουστούμε, να νιώσουμε ότι μας καταλαβαίνουν, ότι μας αγαπούν.

Η Έλλειψη Επικοινωνίας

Συχνά, οι καβγάδες ξεκινούν επειδή οι λέξεις χάνονται στον αέρα. Ο ένας μιλά, αλλά ο άλλος δεν ακούει πραγματικά. Για παράδειγμα, η Μαρία λέει στον Κώστα: «Νιώθω ότι δεν περνάμε αρκετό χρόνο μαζί». Εκείνος απαντά αμυντικά: «Μα τι άλλο θες; Κάθε μέρα είμαστε μαζί!». Η Μαρία, όμως, δεν ζητά μια αναφορά ωρών· εκφράζει τη λαχτάρα της για ουσιαστική σύνδεση.

Η επικοινωνία δεν είναι μόνο να μιλάμε, αλλά να ακούμε, χωρίς να βιαζόμαστε να κρίνουμε ή να απαντήσουμε.

Οι Διαφορές στις Προσδοκίες

Κάθε ζευγάρι αποτελείται από δύο κόσμους με διαφορετικές εμπειρίες, αξίες και όνειρα. Συχνά περιμένουμε από τον άλλον να καταλάβει τις ανάγκες μας χωρίς να τις εκφράσουμε ξεκάθαρα.

Για παράδειγμα, η Άννα πιστεύει ότι τα Σαββατοκύριακα είναι για να περνούν χρόνο μαζί στο σπίτι. Ο Γιώργος, όμως, θέλει να βγαίνουν έξω και να βλέπουν φίλους. Όταν εκείνη του λέει: «Δεν σου αρέσει να είσαι μαζί μου;», εκείνος το βλέπει ως κατηγορία, ενώ εκείνη νιώθει παραμελημένη. Στην ουσία, και οι δύο έχουν την ίδια ανάγκη: να νιώσουν κοντά ο ένας στον άλλον, αλλά με διαφορετικό τρόπο.

Τα Άλυτα Συναισθήματα από το Παρελθόν

Μερικές φορές, οι καβγάδες δεν έχουν να κάνουν με το παρόν. Είναι πληγές του παρελθόντος που βγαίνουν στην επιφάνεια. Ένα ζευγάρι μπορεί να τσακωθεί για κάτι απλό – για το ποιος θα βγάλει τα σκουπίδια – αλλά πίσω από τον θυμό κρύβονται παλιές απογοητεύσεις.

Η Κατερίνα, για παράδειγμα, κουβαλά την αίσθηση ότι πάντα κάνει τα περισσότερα σε μια σχέση. Όταν ο Νίκος ξεχνά να κάνει μια μικρή χάρη, η απογοήτευση του παρελθόντος ξαναζωντανεύει. Σε τέτοιες στιγμές, η αναγνώριση αυτών των συναισθημάτων μπορεί να γίνει ευκαιρία για θεραπεία: «Δεν είναι μόνο αυτό που έγινε σήμερα. Είναι ότι νιώθω πως δεν εκτιμάς όσα κάνω.»

Η Μάχη για Έλεγχο

Ο έλεγχος είναι συχνά η κρυφή ρίζα πολλών καβγάδων. Όταν νιώθουμε ότι χάνουμε τον έλεγχο, αντιδρούμε με θυμό. Μπορεί να αφορά μικρά πράγματα, όπως πού θα πάτε διακοπές, ή πιο σοβαρά, όπως το πώς διαχειρίζεστε τα οικονομικά σας.

Για παράδειγμα, ο Πέτρος θέλει να αποταμιεύουν χρήματα, ενώ η Ελένη πιστεύει ότι είναι σημαντικό να ξοδεύουν για να απολαμβάνουν τη ζωή. Ο καβγάς τους, όμως, δεν αφορά πραγματικά τα χρήματα. Είναι η ανάγκη του Πέτρου να νιώθει ασφάλεια και της Ελένης να νιώθει ελευθερία.

Η Έλλειψη Χρόνου και Φροντίδας

Η καθημερινότητα συχνά μας απομακρύνει. Οι υποχρεώσεις, η δουλειά, η κούραση μάς κάνουν να παραμελούμε τη σχέση μας. Όταν ο ένας από τους δύο αρχίζει να νιώθει μοναξιά, ο θυμός εμφανίζεται σαν μια κραυγή για προσοχή.

Για παράδειγμα, η Σοφία λέει στον Δημήτρη: «Δεν με προσέχεις πια.» Εκείνος απαντά: «Τι λες τώρα; Εγώ δουλεύω για να μην σου λείπει τίποτα!». Στην πραγματικότητα, η Σοφία δεν μιλά για υλικά αγαθά. Θέλει μια αγκαλιά, μια κουβέντα, να νιώσει πως είναι ξεχωριστή.

Οι καβγάδες δεν σημαίνουν ότι μια σχέση δεν λειτουργεί. Σημαίνουν ότι υπάρχουν συναισθήματα που ζητούν να ακουστούν. Όταν τσακωνόμαστε, δεν είναι μόνο ο θυμός που μιλάει είναι τα παραπονα μας που θέλουν φροντίδα.

Αντί να βλέπουμε τους καβγάδες ως το τέλος, ας τους δούμε ως μια αρχή. Ας ρωτήσουμε τον εαυτό μας: «Τι προσπαθεί να μου πει ο άλλος;» και «Πώς μπορώ να τον ακούσω;» Κάθε διαφωνία είναι μια γέφυρα – ένα πέρασμα που μας φέρνει πιο κοντά, αρκεί να το περπατήσουμε μαζί.

Ο Φόβος της σύγκρουσης στα Ζευγάρια

Οι σχέσεις είναι ευαίσθητες, σαν λεπτή πορσελάνη που κρατάμε στα χέρια μας. Όταν όμως έρχεται η στιγμή της σύγκρουσης, πολλοί από εμάς διστάζουμε. Ο φόβος των εντάσεων είναι κοινός σε πολλά ζευγάρια. Δεν είναι τόσο η ίδια η διαφωνία που μας τρομάζει, αλλά οι βαθύτερες σκέψεις και συναισθήματα που κρύβονται πίσω από αυτήν: ο φόβος της απόρριψης, η ανάγκη να διατηρήσουμε την ασφάλεια ή ακόμα και η αίσθηση ότι μια σύγκρουση μπορεί να σηματοδοτήσει το τέλος της σχέσης.

Ο Φόβος της Απόρριψης

Συχνά φοβόμαστε ότι ένας καβγάς θα απομακρύνει τον σύντροφό μας. Φανταστείτε ένα ζευγάρι που διαφωνεί για κάτι φαινομενικά μικρό – για το αν ξοδεύουν πολύ χρόνο στα κινητά τους όταν είναι μαζί. Εκείνος λέει: «Νιώθω ότι δεν με προσέχεις». Εκείνη απαντά: «Μα τι λες τώρα, υπερβάλλεις!». Μέσα από τη σύγκρουση, ο ένας φοβάται ότι δεν είναι αρκετός, ενώ ο άλλος ανησυχεί μήπως κριθεί άδικα.

Στην πραγματικότητα, και οι δύο λαχταρούν το ίδιο πράγμα: να νιώσουν αποδεκτοί και αγαπημένοι. Η ένταση, αν αντιμετωπιστεί σωστά, μπορεί να τους φέρει πιο κοντά, να ανοίξει έναν χώρο όπου και οι δύο θα πουν: «Σε χρειάζομαι».

Η Ευαλωτότητα που μας Τρομάζει

Ένας καβγάς είναι σαν να βγάζεις την πανοπλία σου. Μας ζητά να δείξουμε τα βαθύτερα συναισθήματά μας, κάτι που δεν είναι εύκολο. Για παράδειγμα, όταν ένας σύντροφος ξεσπά γιατί ο άλλος ξέχασε μια σημαντική επέτειο, η οργή του μπορεί να κρύβει κάτι πιο βαθύ: τη θλίψη και τον φόβο ότι δεν είναι προτεραιότητα.

Αντί να φοβόμαστε τη σύγκρουση, μπορούμε να τη δούμε σαν ευκαιρία να πούμε αυτό που πραγματικά νιώθουμε: «Πληγώθηκα γιατί σημαίνεις τόσα για μένα και θέλω να νιώθω πως σημαίνω κι εγώ για σένα.» Αυτός ο τόνος ευαλωτότητας συχνά διαλύει την ένταση και φέρνει κατανόηση.

Το Παρελθόν που Μιλάει Μέσα μας

Πολλοί από τους φόβους μας για τον καβγά έχουν ρίζες στο παρελθόν. Ένας άντρας που μεγάλωσε σε μια οικογένεια όπου οι καβγάδες σήμαιναν φωνές και απόρριψη, ίσως αποφεύγει τη σύγκρουση γιατί φοβάται ότι θα ξαναζήσει εκείνη την ασφάλεια που του έλειπε. Η σύντροφός του, από την άλλη, μπορεί να νιώθει πως η σιωπή του είναι αδιαφορία. Μέσα από μια ειλικρινή συζήτηση, μπορούν να ανακαλύψουν ότι και οι δύο φοβούνται το ίδιο πράγμα: να μη χάσουν την αγάπη.

Η Τελειότητα ως Φόβος

Υπάρχουν ζευγάρια που φοβούνται τον καβγά γιατί πιστεύουν ότι μια «τέλεια» σχέση δεν έχει διαφωνίες. Στην προσπάθεια να διατηρήσουν την εικόνα αυτή, καταπιέζουν τα συναισθήματά τους, ώσπου συσσωρεύονται και εκρήγνυνται.

Για παράδειγμα, μια γυναίκα μπορεί να καταπιέζει τον εκνευρισμό της όταν ο σύντροφός της δεν συμμετέχει στις δουλειές του σπιτιού. Όταν όμως, μια μέρα, ξεσπά, εκείνος εκπλήσσεται. Αντί να καταπιέζουμε τον θυμό μας, μπορούμε να τον εκφράζουμε έγκαιρα και με σεβασμό: «Θα ήθελα να νιώθω ότι μοιραζόμαστε τις ευθύνες. Είναι σημαντικό για μένα.»

Ο Φόβος της Μη Λύσης

Πολλοί άνθρωποι αποφεύγουν τους καβγάδες γιατί πιστεύουν ότι δεν θα οδηγήσουν πουθενά. «Τι να το πω; Δεν θα αλλάξει τίποτα.» Όμως, η αλήθεια είναι ότι κάθε τσακωμός δεν χρειάζεται να φέρει μια άμεση λύση. Συχνά, το σημαντικότερο που κερδίζουμε από έναν καβγά είναι η κατανόηση.

Για παράδειγμα, ένας σύντροφος που αισθάνεται παραμελημένος μπορεί να μην περιμένει μια «μαγική» λύση. Θέλει μόνο να ακούσει από τον άλλον: «Καταλαβαίνω πώς νιώθεις. Θα προσπαθήσω να το αλλάξω.»

Ένας Καβγάς Δεν Είναι το Τέλος

Ο καβγάς δεν είναι το αντίθετο της σύνδεσης είναι κομμάτι της. Είναι η προσπάθειά μας να επικοινωνήσουμε, ακόμα κι αν αυτό γίνεται μέσα από φωνές ή θυμό. Αν βλέπαμε τον καβγά σαν μια γέφυρα κι όχι σαν έναν τοίχο, ίσως τον φοβόμασταν λιγότερο.

Κάθε φορά που τσακώνεστε, ρωτήστε τον εαυτό σας: «Τι θέλω πραγματικά να πω;» και «Τι προσπαθεί να μου πει ο άλλος;» Όταν οι καβγάδες γίνονται απόπειρες κατανόησης, τότε γίνονται κομμάτι της σύνδεσης . αυτής της όμορφης, ατελούς και δυνατής ένωσης των διαφορετικών κόσμων που ίσως να αξίζουν τη προσπάθεια.

Θεανώ Μακαρούνα - Συστημική Οικογενειακή Ψυχοθεραπεύτρια

Μέλος της ΕΛΕΣΥΘ