Τελικά πόσο αξία δίνουμε στην δική μας ζωή , εάν παίρνουμε ζωή απ' τις ζωές των άλλων;

Πολλές φορές κινούμαστε, χωρίς καν να ξέρουμε τις 'άγνωστες' κατευθυντήριες γραμμές που ακολουθούμε, οι οποίες καθορίζουν τον τρόπο που υπάρχουμε και διαμορφώνουμε τελικά την Μικρή ζωή μας. Κάποιοι άνθρωποι σκέφτομαι πως περνούν τα χρόνια και πότε δεν έγιναν ο πρωταγωνιστής της δικής τους ιστορίας. Τοποθετούνται ως κομπάρσοι, υπακούοντας τις 'προσταγές' των 'σημαντικών ανθρώπων' της ζωής τους. 'Προσταγές' που είτε ειπώθηκαν, είτε βιώσαμε και έγιναν παράδειγμα προς μίμηση ή αποφυγή και που τελικά διαμόρφωσαν την πραγματικότητα μας κ την "μάτια μας" προς τον εαυτό μας αλλά και τον κόσμο. Ίσως κάποιοι να μην δώσουν ποτέ την ευκαιρία στον εαυτό τους να δουν τι συμβαίνει μέσα τους. Την ευκαιρία να γράψουν την δική τους ιστορία. Την ευκαιρία να κατανοήσουν τον κόσμο τους,να δουν την αληθινή ομορφιά που υπάρχει κ μέσα τους αλλά και εκεί έξω.. να νοηματοδοτησουν την ζωή τους. και προχωρώντας την σκέψη μου, αναρωτιέμαι αν έχουμε συνειδητοποιήσει πως ο ίδιος μας ο εαυτός είναι από μόνος του ένας απέραντος ωκεανός που κάθε μέρα έχουμε την ευκαιρία να περιπλανηθούμε και να συνδεθούμε μαζί του.. και συνεχώς ανακαλύπτουμε άγνωστες περιοχές, κάθε μέρα μαθαίνουμε, γιατί το σχολείο της ζωής ξεκινά απ' το πρώτο έως το τελευταίο λεπτό μας. κάθε μία από τις βουτιές που κάνουμε, σε κάθε τόπο που επιλέγουμε να πάμε, να παραμείνουμε ή να φύγουμε για εμάς είναι σημαντικός εκείνη την στιγμή και για να βρισκόμαστε εκεί υπάρχουν πολλοί λόγοι "γνωστοί" κ "άγνωστοι". Το μόνο σίγουρο είναι ότι κάτι αναζητάμε κ κάτι βρίσκουμε. Αν καταφέρουμε να γνωρίσουμε και κάποιους απ' τους λόγους που μας οδηγούν στην όποια επιλογή μας,τότε έρχεται και η εξέλιξη μας.. κ αν έπειτα αναλάβουμε το βάρος της προσωπικής ευθύνης, ώστε να χαράξουμε τον δικό μας χάρτη ζωής, τότε θα συναντηθούμε με την εσωτερική πυξίδα μας που θα μας οδηγεί σε όποια "σωστά" ή "λάθος" μονοπάτια επιλέξουμε, τα οποία θα είναι πραγματικά δικά μας , θα έχουμε επίγνωση του που βρισκόμαστε και πολλά απ' τα 'γιατί' σε κάθε ένα απ τα βήματα μας.. θα έχουμε την δική μας μάτια, την δική μας φωνή, την δική μας θέση, το δικό μας σχήμα, τα δικά μας χρώματα .. Και σκέφτομαι μήπως η στροφή προς την δική μας πορεία, είναι πολυτιμότερη απ' το να περιπλανιομαστε με τις "καθολικές αλήθειες της τάχα παντογνωσίας μας" ως απρόσκλητοι επισκέπτες, στις ζωές των άλλων ανθρώπων;