Τι έμαθα και κρατώ σαν φυλαχτό καθώς θα έρθει το 2023?

Κάπου ακούσαμε για την ψυχοθεραπεία, κάποιος μας είπε.. κάποια δυσφορική κατάσταση μας οδήγησε ..

Ο ίδιος ο εαυτός μας σαν να τερμάτισε με όλους τους τρόπους που είχε για να επιβιώνει και άλλο δεν μπορεί..

Η επιθυμία μιας πλευράς του εαυτού μας που κάτι άλλο από αυτό που ζούμε ονειρεύεται δειλά πως μας αξίζει να ζήσουμε.. ότι κι αν μας οδήγησε στο ταξίδι της γνωριμίας με τον εαυτό μας, αξίζει να τονιστεί πως χρειάζεται να διαθέτουμε δύναμη ,γενναιότητα και θάρρος..

Ο καθένας μόνος στην ατομική συνεδρία του , αλλά και όλους κάτι μας συνδέει!

Ο καθένας μοναδικός έχοντας την δική του πολύτιμη ιστορία ζωής και όλοι μέσα απ' τον δικό μας ξεχωριστό μονοπάτι μοιάζει σαν να αναζητούμε τη σωτηρία της ψυχής μας!

Παρακάτω υπάρχουν τα λόγια ανθρώπων που κάνουν ψυχοθεραπεία. Όλοι συμφώνησαν πως επιθυμούν να αποτυπωθούν αυτά που έγραψαν σε ένα ενιαίο γραπτό. μονάχα εκείνοι μπορούν να αναγνωρίσουν τον εαυτό τους στο κείμενο και παράλληλα όλοι έχουν την ευκαιρία να συνδεθούν και με τους άλλους άγνωστους συνταξιδιώτες ..

Μήπως τελικά δεν είμαστε μόνοι; !

Το ερώτημα ήταν "Τι έμαθα και κρατώ σαν φυλαχτό καθώς θα έρθει το 2023?"

Έμαθα να Βλέπω , να ακούω, να βιώνω και να φιλτράρω ώστε να μπορώ να στέκομαι με την δική μου θέση στα πράγματα.

Έμαθα να επιτρέπω να λέω αυτά που νιώθω, μπορώ να συγκρουστώ , χωρίς να φοβάμαι πως θα καταστραφούν όλα.

Έμαθα πως το περιβάλλον που μεγάλωσα είναι καθοριστικής σημασίας για όσα είμαι σήμερα. έπαψα να με βλέπω σαν αποσπασματικό κομμάτι αυτού του συνόλου. Αφήνω τον εαυτό μου που μεγάλωνε , χωρίς να γνωρίζει τι συνέβαινε στην οικογένεια του.

Έμαθα να συνδέομαι με ανθρώπους στο τόπο που βρίσκομαι , να είμαι παρόν στη ζωή μου.

Έμαθα να με ακούω! Θέλω να προσπαθήσω να με ακούω περισσότερο.

Έμαθα πως τα ταξίδια προσφέρουν πολλά και πως χρειάζεται να δίνω στον εαυτό μου ευκαιρίες χαράς και ευχαρίστησης .

Έμαθα να με αγαπώ περισσότερο.

Έμαθα πως δεν είναι όλα τέλεια στις σχέσεις και πως ίσως είναι εντάξει και αυτό. Μπορώ και εγώ να κάνω λάθος!

Έμαθα να με συμπονώ για όλα τα βράδια που δεν μπορούσα να κοιμηθώ και τιμωρούσα τον εαυτό μου για πράγματα και καταστάσεις που συνειδητοποίησα πως δεν έφταιγα.

Έμαθα και κρατώ ότι εγώ μπορώ να μου χαρίσω την ευτυχία και πως δεν μπορώ να ζητώ να μου την χαρίσει απεγνωσμένα ο άνθρωπος που είναι δίπλα μου.

Έμαθα να νοιάζομαι πιο πολύ για τον εαυτό μου. Να με φροντίζω , να μην παραμελώ τις ανάγκες μου και να επικοινωνώ καλύτερα στους ανθρώπους γύρω μου αυτό που αληθινά επιθυμώ.

Έμαθα ότι αξίζω και όποιος θέλει να είναι δίπλα μου , θα είναι για αυτό που είμαι εγώ και όχι για αυτό που θέλουν οι άλλοι να είμαι.

Έμαθα ότι όλοι μπορεί να κάνουν λάθη! Ακόμη και οι γονείς μας.

Έμαθα να δίνω χώρο στη λύπη μου, να μπορώ να την ακούω και να μπορώ και να την αφήνω .

Έμαθα να ακούω τα συναισθήματα μου και αυτό που κρατώ σαν φυλαχτό είναι πως μπορώ να επιτρέπω στον εαυτό μου να εκφράζει αυτό που νιώθει, ότι κι αν είναι αυτό.

Έμαθα ότι για να συνυπάρχω με τους άλλους συρρικνώνω τον εαυτό μου. Στην προσπάθεια μου να μείνουν μαζί μου, χάνω εμένα , όταν το κάνω αυτό όχι μόνο δεν είμαι ευτυχισμένη αλλά λυπάμαι όλο και περισσότερο.

Έμαθα και θέλω πολύ να το κρατήσω και να θεμελιωθεί μέσα μου , ότι δεν μπορώ να φτιάχνω ή να διορθώνω τα πάντα εγώ.

Έμαθα όταν νιώθω ότι με εγκαταλείπουν και αυτό με πονά, να θυμάμαι να μην εγκαταλείψω εγώ εμένα.

Έμαθα πως δεν φταίω για όλα.

Έμαθα πως μπορώ να αντέξω πολλά πράγματα τελικά. Πράγματα που πίστευα πως δεν θα μπορούσα ποτέ να ξεπεράσω.

Κρατώ όλες τις στιγμές που κατάφερα έστω για λίγο να με δω, να αντικρίσω αυτό που αληθινά είμαι.

Έμαθα πως έχω το θάρρος να ξαναβρεθώ σε καταστάσεις που πίστευα πως δεν θα μπορούσα.

Έμαθα ότι δεν πειράζει να μην μπορώ ή να μην ξέρω τα πάντα και ότι αυτό δεν με κάνει να χάνω την αξία μου!

Έμαθα να ζω – να νιώθω! Να τολμώ!

Έμαθα πως εγώ βάζω τρικλοποδιές στον εαυτό μου.

Έμαθα πως μέσα σε μια ιστορία , κρύβονται πολλές μικρότερες και μεγαλύτερες ιστορίες που δημιούργησαν το τώρα μου.

Έμαθα να με παρηγορώ και να με παίρνω αγκαλιά.

Έμαθα να αποχαιρετώ ανθρώπους που πλέον δεν έχουμε κοινά σημεία, με μια αίσθηση πως ότι δώσαμε σε αυτές τις σχέσεις ήταν αρκετό!

Έμαθα ότι εγώ θέλω να είμαι ευτυχισμένη και χαρούμενη και όχι ο πατέρας μου, η μάνα μου, η γιαγιά μου, οι θείες μου και ο κόσμος όλος .

Έμαθα πως οι ενοχές δεν είναι καλός οδηγός για να επιλέγω για τη ζωή μου.

Έμαθα να ακούω το σώμα μου. Κάθε φορά που μου στέλνει ένα σήμα μέσα από ένα σωματικό σύμπτωμα , μοιάζει σαν το σώμα μου κάτι να θέλει να μου πει.

Έμαθα να μην επιτρέπω να με παραβιάζουν συναισθηματικά.

Έμαθα να βάζω όρια.

Έμαθα πως έχω το θάρρος να ακολουθήσω ένα δικό μου ενδιαφέρον , να βρίσκομαι ανάμεσα σε ανθρώπους και να αλληλεπιδρώ.

Έμαθα να αναγνωρίζω την αυστηρή , τιμωρητική και επικριτική φωνή που υπάρχει μέσα μου. Θέλω να αφήσω τον αυστηρό και επικριτικό εαυτό μου και να με αφήσω να δω αυτό τον υπέροχο άνθρωπο που είμαι και ώρες ώρες βλέπω, αλλά με το πρώτο στραβοπάτημα με πληγώνω , με εκμηδενίζω , με τιμωρώ , με ξεχνώ και με αμφισβητώ!

Έμαθα πως έχω πολύ θυμό μέσα μου και κάποιες φορές μπόρεσα να τον εκφράσω.

Μαθαίνω πως είναι ωραίο να σε αγαπά κάποιος πολύ, να σε προστατεύει και να σε φροντίζει. Όμως ακόμη δεν ξέρω πως να το ζητώ απ' τους άλλους.

Έμαθα πως η ζωή είναι δύσκολη και απρόβλεπτη και δεν χρειάζεται να αγχώνομαι για πράγματα που δεν είναι υπό τον έλεγχο μου.

Κρατώ ανθρώπους που με νοιάζονται. ένα ζεστό καλοκαίρι που μένει μέσα μου τις κρύες νύχτες του χειμώνα.

Κρατώ την ελπίδα που λέει πως θα τα καταφέρω!

Έμαθα πως επιθυμώ την ψυχική μου ηρεμία και πως έχω την δύναμη να αλλάξω ότι πια δεν χρειάζομαι.

Αφήνω όλες τις στιγμές που με κυρίευε το άγχος μου για πράγματα που δεν ήταν σημαντικά – ουσιώδες.

Έμαθα πως είναι εντάξει να μένω με τον εαυτό μου κάποιες φορές. Δεν με σκοτώνει πια.

Έμαθα πως έχω ανάγκη περισσότερη ποιοτική συντροφιά.

έμαθα πως μπορώ πια να αποχαιρετήσω το κομμάτι του εαυτού μου που πάντα ήταν κρυμμένος πίσω απ’ τους άλλους.

Κρατώ Τα σχέδια μου για το μέλλον που με συνδέουν με την επιθυμία για ζωή!

Έμαθα πως έχω καταπιεσμένα συναισθήματα που δεν τα άφηνα να εκφραστούν.

Κρατώ την ψυχραιμία μου σε δύσκολες στιγμές.

Έμαθα να έχω περισσότερη αυτοπεποίθηση. Να μιλώ περισσότερο για όσα πιστεύω. Να δίνω αξία σε όσα νιώθω , χωρίς να με υποτιμώ.

Έμαθα να δίνω αξία στους κόπους μου, χωρίς να θεωρώ δεδομένα όσα κάνω.

Κρατώ το καινούργιο και πρωτόγνωρο ταξίδι που κάνω για να γνωρίσω τον εαυτό μου.

Έμαθα ότι είναι εντάξει κάποιες μέρες να μην είμαι εντάξει.

Έμαθα πως αυτό που μου λείπει είναι η σταθερότητα. Έμαθα πως επιθυμώ να έχω το αίσθημα πως κάπου ανήκω και πως έχω κάπου να στηριχτώ.

Έμαθα τι θα πει φροντίδα από εμένα προς εμένα.

Έμαθα πως μπορώ να περνώ λιγότερες ώρες με το παιδί μου , όμως να είναι ουσιαστικές.

Έμαθα ότι η Ιδέα του γάμου με τον οποιονδήποτε δεν είναι αυτό που φέρνει την ονειρεμένη ευτυχία.

Έμαθα πως δεν χρειάζεται όλα να είναι ροζ! Υπάρχουν και άλλα χρώματα.

Έμαθα αν και δυσκολεύομαι να το παραδεχτώ πως θα μου άρεσε μια σχέση. Να δέχεσαι, να δίνεις και να παίρνεις. Και ελπίζω να με αγαπήσω κάποια στιγμή και να μπορέσω να υπάρχω σε μια σχέση.

Έμαθα πως μπορώ να περνώ καλά με όσα αγαπώ και είχα ξεχάσει.

Έμαθα πως δεν υπάρχει ένας δρόμος για την ευτυχία. Τόλμησα να πω πως ο δικός μου δρόμος είναι αυτός που εγώ αληθινά επιθυμώ και αν δεν συγκλίνει με τον δικό σας δεν είμαι αποτυχημένος.

Έμαθα να αντιμετωπίζω τις κρίσεις άγχους μου , να κατανοώ από που προέρχονται και να ακούω όσα θέλουν να μου πουν.

Έμαθα πως μπορώ και να λέω όχι!

Έμαθα πως δεν χρειάζεται να είμαι το «καλό παιδί», δεν κινδυνεύω πια και αν δεν είμαι.

Έμαθα πως μπορεί να υπάρχει και άλλος τρόπος πέραν από αυτόν που εγώ γνωρίζω για να δημιουργούν οι άνθρωποι σχέσεις.

Έμαθα πως έχω πολλές διαφορετικές πλευρές.

Έμαθα πως δικαιούμαι να χαίρομαι.

Έμαθα πως είναι δύσκολο να αποχωριστώ τα γνώριμα σκοτεινά μου συναισθήματα.

Έμαθα πως μπορώ και να λυγίζω!

Έμαθα πως το ότι υποτιμούσα τα δικά μου συναισθήματα καθώς και η υποτίμηση που εγώ ασκούσα στους άλλους προέρχεται απ’ το ότι κάποτε υποτιμήθηκαν όσα εγώ ένιωθα.

Έμαθα πως έχω ευθύνη για τη ζωή μου, εγώ επιλέγω αν θέλω να μείνω ή αν θέλω να φύγω.

Κρατώ την συνάντηση με την παιδική μου ηλικία.

Έμαθα να ζητώ βοήθεια όταν το χρειάζομαι!

Κρατώ όσα έμαθα από αυτά που με έχουν πληγώσει.

Έμαθα να είμαι ευγνώμων για όσα έχω ζήσει!

Κρατώ την ασφάλεια και την ουσιαστική σύνδεση που έχω αισθανθεί.

Έμαθα να εμπιστεύομαι!

Κρατώ την απελευθέρωση απ' τα δεσμά που δεν ήξερα ότι έχω.

..και αν έχουμε την αίσθηση πως κανείς δεν μπορεί να μας καταλάβει, ίσως τελικά δεν είμαστε και τόσο μόνοι!